Internet działa w oparciu o kilka protokołów. Nakładają się one na siebie i wzajemnie na siebie oddziałują. Zrozumienie podstawowych zasad działania sieci jest ważne nie tylko dla webmasterów i administratorów, ale także dla zwykłych użytkowników. Ułatwi to samą obsługę, rozwiązywanie problemów i usuwanie usterek. Podstawowy protokół internetowy nie jest tak trudny do zrozumienia.
Czym jest protokół internetowy: pojęcie i historia
APRANET to sieć założona niegdyś w USA. Uważa się, że jest ona protoplastą Internetu w ogóle. W pewnym okresie sieć ta podlegała nawet wojsku. Jej istotą jest to, że do przesyłania danych wykorzystywano technologię pakietową. To znaczy, że informacje były przesyłane w kilku partiach. Następnie mogły być one odtworzone i zinterpretowane przez inny terminal.
Tak więc zarówno wtedy, jak i teraz, protokoły internetowe to pewnego rodzaju zasady związane z przesyłaniem danych pomiędzy różnymi urządzeniami. Było to pewnego rodzaju ujednolicone ustawienie, dzięki któremu użytkownicy w różnych częściach świata mogli się ze sobą łączyć. Możliwy stał się również jednoczesny dostęp do tego samego zasobu. Protokoły internetowe zaczęły ewoluować.
Standardy (protokoły) wymiany informacji
Jest to również nazwa pewnych reguł, za pomocą których informacje są przekazywane między członkami Sieci w każdym przypadku. Przesyłane zakodowane informacje stają się zrozumiałe dla wszystkich abonentów dzięki zastosowaniu takich reguł. Obejmują one zwykle następujące zjawiska:
- techniki wdrażania na kontrolę;
- struktura, według której zostały skonstruowane bazy danych, itp.
Uwaga: Niezawodność przekazywania informacji jest zwiększona, jeśli elementy są wystarczająco złożone. Ale szybkość przetwarzania może być z tego powodu zmniejszona. Który protokół jest podstawowym protokołem w Internecie zostanie omówiony poniżej.
Ważne: Prawie każdy programista może korzystać z własnych rozwiązań. Ale takie systemy są dostępne tylko dla ograniczonej liczby użytkowników. Integracja ze złożonymi, sieciowymi procesami wymiany informacji staje się nieopłacalna.
Dlatego w praktyce międzynarodowej wykorzystuje się opcje, które można podzielić na dwie główne gałęzie. Są to poziom konwencjonalnej sieci komputerowej oraz poziom linii przemysłowej lub terenowej. Koncepcja ta jest stosowana w praktyce od dość dawna.
Co to są protokoły internetowe
Obecnie znanych jest kilka rodzajów protokołów internetowych. Mają one następujące oznaczenia:
- HTTP;
- DNS;
- ICMP;
- FTP;
- UDP;
- TCP/IP to nazwa protokołu, który ma fundamentalne znaczenie dla sieci internetowych.
Uwaga: różnice między tymi rozwiązaniami leżą w poziomach przeznaczenia.
I tu rozwiązania można podzielić na kilka gałęzi:
- warstwy fizyczne. Zakłada się, że połączenie jest tworzone za pomocą skrętki, włókien optycznych;
- Poziom ARP ze sterownikami urządzeń;
- warstwa sieciowa ze standardowym ICMP, IP;
- warstwa transportowa – UDP i TCP;
- specyficzne dla aplikacji. Dotyczy to standardowych protokołów internetowych, takich jak NFS, DNS, FTP, HTTP.
ISO/OSI to system standaryzacji, który jest stosowany dla absolutnie wszystkich rozwiązań. Dzięki temu nie ma żadnych awarii na różnych platformach, nawet jeśli używane są różne systemy operacyjne i różni producenci dostarczają sprzęt. W dzisiejszych czasach takie szczegóły są praktycznie nieistotne.
Uwaga: Każdy protokół warstwowy jest wykorzystywany do działania Internetu.
Podstawowe protokoły internetowe
Kiedy wspomina się o jakiejkolwiek sieci, najczęściej mówi się obecnie o Internecie. Jeśli jednak spojrzeć głębiej na zjawiska, to tak naprawdę Internet nie jest odrębną siecią. Można go określić jako jeden ze sposobów przesyłania danych. Każda sieć ma swoje własne warianty, które kontrolują działanie tego elementu. Rodzaj sprzętu nie ma znaczenia.
IP, ICMP, TCP i UDP
IP i TCP to dwa zupełnie różne rozwiązania. Ale i tak zazwyczaj są one ze sobą połączone. W praktyce dość często spotyka się kombinacje więcej niż jednego elementu, gdyż jest to najbardziej efektywny sposób rozwiązywania zadań użytkownika. Ale każdy z elementów wykonuje operacje na swoim własnym, odrębnym poziomie. Protokoły wymiany plików w Internecie są oznaczane według przyjętych standardów.
Uwaga: Kiedy informacja jest przesyłana przez internet, ma być rozbita na kilka małych części. Ich przesyłanie jest niezależne od siebie. Poszczególne części pokonują różne drogi, co zwiększa szybkość. W miejscu odbioru informacja ponownie staje się całością. W celu zabezpieczenia przed ewentualnymi stratami podejmowane są dodatkowe działania.
TCP IP jest odpowiedzialny za tworzenie pakietów internetowych, ponowne składanie w miejscu odbioru. Organizuje sprawdzanie integralności informacji. Transmisja jest powtarzana, jeśli część informacji jest nadal utracona.
IP dostarcza informacje pod właściwy adres. Każdy komputer podłączony do sieci ma swój unikalny adres IP.
Są jeszcze inne możliwości, które warto rozważyć:
- każda wysłana paczka zawiera adres dostawy;
- pakiet może przejść przez dużą liczbę routerów zanim dotrze do celu;
- kierowanie pakietu do konkretnego urządzenia – za to w tym przypadku odpowiada pakiet internetowy;
- Między komputerami nie ma żadnych fizycznych połączeń;
- dopuszczalne jest połączenie z innymi protokołami.
UDP jest rozwiązaniem odpowiednim do przesyłania informacji w małych kawałkach. Jest on w praktyce wykorzystywany częściej niż TCP. Nie ma jednak gwarancji, że pakiety zostaną dostarczone w odpowiedniej kolejności. Szybkość transmisji jest większa i zużywane są mniejsze zasoby systemowe.
Uwaga: Zastosowanie takiego komponentu ma znaczenie, jeśli dla sieci ważna jest wysoka przepustowość. Albo ważne jest, aby sama dostawa trwała jak najmniej czasu. Obsługiwane mogą być wszystkie rodzaje urządzeń.
ICMP odnosi się do niższej warstwy. Jest on odpowiedzialny za komunikaty między sieciami. Cele, do których jest wykorzystywany, to najczęściej cele diagnostyczne lub serwisowe. To tylko kilka przykładów sytuacji, w których ten komponent ma znaczenie:
- host lub router nie odpowiada;
- żądana usługa nie jest dostępna;
- przekazywanie komunikatów dotyczących błędów.
Protokoły poczty elektronicznej – SMTP, POP, IMAP
Do wysyłania i odbierania wiadomości drogą pocztową wymagane są własne protokoły.
Uwaga: SMTP jest najczęściej używanym komponentem podczas wysyłania poczty. Jest on również używany, gdy informacje są przekazywane między kilkoma serwerami. Adres serwera SMTP jest obowiązkowy podczas konfigurowania klientów poczty elektronicznej.
POP jest wybierany w przypadku odbierania poczty z serwera skrzynek pocztowych. Z tym kierunkiem związanych jest kilka funkcji:
- obecnie funkcjonuje trzecia wersja, zwana POP3;
- adres serwera POP3 jest określony do odbioru poczty podczas konfiguracji w kliencie poczty;
- Adresy serwerów SMTP i POP3 mogą być różne lub takie same;
- zaleca się skontaktowanie z dostawcami usług pocztowych w celu uzyskania dalszych informacji.
Uwaga: Z powyższymi rozwiązaniami do przesyłania i dostarczania poczty związany jest protokół TCP.
IMAP jest bardziej funkcjonalnym rodzajem systemu odczytu poczty, choć jest mniej znany. Dzięki niemu można łatwo uzyskać dostęp do e-maili, które są przechowywane na serwerze i nie ma potrzeby pobierania czegokolwiek na lokalny komputer. Jest to bardzo przydatna opcja, jeśli masz więcej niż jedno urządzenie, z którego możesz uzyskać dostęp do informacji. IMAP i TCP również działają bez problemów.
Protokoły HTTP i HTTPS
HTML to tak zwany język hipertekstowy, który jest często wykorzystywany na różnych stronach w Internecie. Strony te są również przesyłane przez sieć za pomocą pewnego standardu. Jest to Hypertext Transfer Protocol, który określany jest jako HTTP.
Podstawą w tym przypadku jest technologia klient-serwer. Inicjatorem połączenia z serwerem jest klient żądający określonych informacji. Serwer oczekuje na połączenie i czas na przetworzenie żądania. Następnie serwer zwraca komunikat zwrotny informujący o wyniku.
Ważne: Najczęściej zdarza się, że HTTP i TCP współpracują ze sobą. Strony używają specjalnych adresów, które współpracują z protokołem.
HTTPS to kolejny element związany z tym kierunkiem. Jest on potrzebny do zapewnienia szyfrowania transmisji danych, dzięki czemu wrażliwe informacje otrzymują dodatkową ochronę. Adresy, które obsługują ten protokół są oznaczone jako.
Protokół przesyłania plików – FTP
Jego głównym celem jest przesyłanie plików z jednego komputera na drugi. Technologia ta ułatwia zdalne zarządzanie plikami, bez zbędnego zamieszania. Protokół ten był używany jeszcze przed powstaniem World Wide Web i jest to dość stare rozwiązanie. Obecnie jego główną funkcją jest przesyłanie plików na serwery internetowe. Istnieją jednak również całe repozytoria, które działają tylko przy użyciu FTP.
Jaki protokół jest podstawowym protokołem dla Internetu
TCP/IP jest najbardziej rozpowszechnionym obecnie protokołem wykorzystywanym do przesyłania informacji. Przechowywanie podstawowych przesyłanych informacji jest zapewnione poprzez dodanie do tego schematu trzech parametrów:
- ponowne wysłanie żądań w przypadku wystąpienia błędu;
- identyfikator, za pomocą którego działanie jest mechanicznie potwierdzane;
- Numer porządkowy określający priorytet, kolejkę do przekazania informacji. Może być nazywana różnymi nazwami.
Połączenie takich cech będzie działało, jeśli tylko protokół IP będzie stanowił jego rdzeń. W trakcie działania przechodzi on przez kilka faz:
- faza ustawiania połączenia;
- tryb transmisji;
- ustanowienie luki po zakończeniu procesu.
O sposobach zakładania, sprawdzania
W systemie Windows konfiguracja protokołu staje się jedną z najprostszych operacji. Wystarczy wejść do menu z ustawieniami sieci, gdzie wybieramy odpowiednią pozycję. Kiedyś było to prostsze rozwiązanie. Obecnie użytkownicy wybierają pomiędzy dwoma opcjami połączenia:
- IPv6;
- IPv4.
Uwaga: iPv4 jest domyślną opcją konfiguracji w większości sytuacji. IPv6 to nowa wersja protokołu, która wciąż pozostaje niewykorzystana.
Dostęp do statusu sieci z poziomu zasobnika systemowego pomoże w razie potrzeby sprawdzić. Ikona na panelu poinformuje użytkownika, czy sieć jest dostępna, czy nie. Określenie aktualnego stanu nie stanowi problemu.
Jakie inne protokoły są używane w Internecie
Oprócz powyższych, istnieją inne rozwiązania dla sieci. Każde z nich ma swoje specyficzne cechy:
- MAC, czyli Media Access Control odpowiada za identyfikację urządzeń w sieci na jednym z najniższych poziomów. Każde urządzenie, które łączy się z siecią posiada unikalny adres MAC. Informacja ta jest również przekazywana przez producenta. Adresy fizyczne wykorzystywane są w przypadku sieci lokalnych, przez które przesyłane są informacje. Jest to jeden z niewielu protokołów, który wciąż cieszy się sporą popularnością.
- DNS to protokół służący do przesyłania plików. Odpowiedzialny za konwersję na złożone dane adresów IP, które wcześniej były łatwe do zrozumienia i odczytania. Działa również odwrotna kolejność konwersji. Dzięki temu dostęp do stron internetowych za pomocą nazwy domeny jest łatwy.
- SSH jest zaimplementowany do zdalnego zarządzania systemem z wykorzystaniem bezpiecznego kanału. Opcja ta jest wykorzystywana przez wiele technologii do pracy.
Ważne: Wybierając jedną lub drugą metodę, należy wziąć pod uwagę przeznaczenie danego elementu. Metoda ustawiania jest taka sama dla różnych systemów operacyjnych. Tylko w niektórych specjalistycznych komponentach występuje zauważalna różnica.
Systemy Windows zostały pierwotnie skonfigurowane do korzystania z TCP/IP jako protokołu uniwersalnego. Wszystkie inne funkcje nie są w ogóle konfigurowane lub są konfigurowane automatycznie.
Jasno określone i uporządkowane są warunkiem prawidłowej wymiany informacji między komputerami w sieci. Z tego powodu stosowane są różne standardy. Początkowo do ustalania protokołów wykorzystywano umowy międzynarodowe. Różne zadania, rodzaje informacji, protokoły mogą być różne w zależności od tego, czego potrzebują użytkownicy lub same sieci.
Uwaga: Ustawienia są w większości przypadków automatyczne, nie powinno być problemów z obsługą. Chociaż ręczna regulacja też nie jest problemem, jeśli zastosujesz się do prostych instrukcji.
