Internet bezprzewodowy jest dostępny na wielu urządzeniach, zarówno mobilnych, jak i zasilanych z sieci. W tym celu komputer, laptop, tablet i telewizor muszą być zgodne z WI-FI. Prawie wszystkie nowoczesne urządzenia są wyposażone w tę funkcję, a komputer może nawiązać połączenie poprzez adapter. Poniżej więcej informacji o tym, jak podłączyć bezprzewodowy internet.
Jak podłączyć bezprzewodowy internet
Istnieje kilka dostępnych technologii. Główne sposoby podłączenia bezprzewodowego internetu do komputera, w tym laptopa, to: Wi-Fi; Internet mobilny 3G, 4G od operatorów.
Istnieje również metoda połączenia satelitarnego, która wymaga anteny i odpowiedniego sprzętu.
Każda opcja ma swoje cechy, zalety i wady. W porównaniu z Internetem przez linię telefoniczną lub światłowód, metoda bezprzewodowa ma szereg zalet: nie potrzeba przewodów; dostęp do Globalnej Sieci jest możliwy z każdego urządzenia.
Jakie technologie bezprzewodowych połączeń internetowych są dostępne
Poniższe opcje są popularne wśród użytkowników.
Technologia WiMAX
Jest to stosunkowo niedawny rozwój, ale jest już powszechnie znany. Pełna nazwa Worldwide Interoperability For Microwave Access odnosi się do rozwoju, którego standardy zostały wydane w 2004 roku. Jednak upowszechnianie się tej technologii dopiero się zaczęło. WiMAX miał reprezentować czwartą generację technologii komunikacyjnych, choć w 2008 roku został zdegradowany do 3G.
Uwaga: dzięki temu urządzenia z dostępem do sieci można złapać w odległości do 50 km od stacji bazowej.
Mobilny WiMAX, wydany w 2005 roku, pracuje w paśmie częstotliwości 2-6 GHz, z czego w sprzęcie wykorzystywane jest 3,4-3,6 GHz. Są to parametry średniego zasięgu, które optymalnie łączą moc i jakość oraz rozdzielczość. W zasadzie sieć WiMAX jest podobna do GSM. Stacje bazowe mogą być umieszczane na dachach z zachowaniem warunków line-of-sight. Do odbioru i nadawania wykorzystywane jest to samo pasmo. Technologia ta jest przydatna w następujących przypadkach:
- gdy potrzebujesz bezprzewodowej alternatywy dla DSL, linii przewodowych;
- punkty dostępu nie powinny być powiązane z lokalizacją geograficzną;
- potrzebują dostępu do szybkich usług telekomunikacyjnych;
- należy połączyć punkty dostępu Wi-Fi ze sobą i z innymi segmentami sieci.
WiMAX pełni rolę sieci szkieletowej. Technologia ta może być wykorzystywana do tworzenia miejskich szybkich sieci. Do użytku wewnątrz budynków stosuje się urządzenie o wymiarach porównywalnych z modemem DSL. Na zewnątrz budynku urządzenie musi być skalowane do rozmiarów laptopa. Pierwsza opcja jest preferowana, ale wtedy należy wziąć pod uwagę maksymalną odległość od stacji bazowej i abonenckiej. Łącząc się przez punkt dostępowy, urządzenie korzysta z gniazda, na które nie mają wpływu inni abonenci, transmisja danych jest stabilna.
Uwaga: Bardzo udanym i postępowym zastosowaniem WiMAX są małe społeczności, gdzie od dziesięcioleci nie przewidywano lepszego rozwiązania. Użytkownicy mogą otrzymywać wysokiej jakości usługi komunikacyjne z wydajnej i wystarczająco taniej technologii, a prędkość jest wystarczająca do prostej transmisji danych (wysyłanie zdjęć, filmów, tekstów).
4G lub LTE
Kiedy pojawiło się LTE (4G), często było mylone z WiMAX-em. Istnieją podobieństwa, gdy porównuje się specyfikacje techniczne, ale różnica jest nadal znacząca. 4G to po angielsku “4th Generation” – tłumaczy się to jako “czwarta generacja”. Zarówno 4G jak i 3G reprezentują kolejny sposób na uzyskanie dostępu do Internetu poprzez połączenie bezprzewodowe. Komputer PC, jak również laptop, muszą być jednak wyposażone w urządzenia dostosowujące się do sieci komórkowych.
Ważne! 3G i 4G przesyłają dane na znacznie większe odległości niż Wi-Fi. Zatem źródło (czyli najprościej mówiąc router o ogromnej mocy) znajduje się na wieży operatora oddalonej o dziesiątki kilometrów od użytkownika i jego komputera. Dlatego po złapaniu sygnału może on trafić prosto do internetu. Nie ma potrzeby korzystania z dodatkowego kanału komunikacyjnego.
Komunikacja mobilna trzeciej generacji (3G) zapewnia następujące usługi:
- dostęp do szybkiego internetu;
- radiowy kanał komunikacyjny do przesyłania danych.
3G tłumaczy się na “trzecią generację”. Technologia ta odpowiada za następujące funkcje:
- budowa sieci opartej na pakietowej transmisji danych;
- praca na granicy pasma decymetrów i centymetrów;
- może zorganizować wideotelefonię;
- pozwala na oglądanie treści i filmów na urządzeniu mobilnym;
- obejmuje pięć standardów komunikacyjnych o różnych zakresach częstotliwości lub zestawach kanałów.
Uwaga: Według Wireless Intelligence w 2006 roku na świecie było ponad 360 mln abonentów 3G, a w 2010 roku 56 mln. – Ponad 56 milionów użytkowników. Główne usługi to przesyłanie danych i wiadomości głosowych. Przepisy obsługują prędkości od 2048 kbit/s dla urządzeń stacjonarnych i do 144 kbit/s dla bardzo mobilnych abonentów.
Zgodnie z trendami ruch modemowy przeważa nad telefonicznym, a ceny za MB spadają ze względu na przejście na bardziej zaawansowane technologie. W sieciach, w których wdrożony jest code-sharing (dotyczy to także 3G), istnieje ochrona przed zrzucaniem połączeń w ruchu. “Miękkość” jest zapewniona poprzez “podbieranie” kolejnej stacji podczas oddalania się od poprzedniej. Eliminuje to możliwość przerwania połączenia, jeśli zasięg jest dobry. Systemy GSM, na przykład, mają podział częstotliwości i czasu kanałów, gdzie brakuje takiego płynnego przejścia, co może prowadzić do opóźnień w zrywaniu połączeń.
Łączność satelitarna
Podstawą tej technologii jest wykorzystanie repeaterów satelitarnych. Ten rodzaj kosmicznej łączności radiowej jest realizowany pomiędzy stacjami stacjonarnymi i ruchomymi, znajdującymi się na ziemi lub w samolotach. Repeater jest umieszczony na dużej wysokości, więc jego obszar widoczności to około połowa planety, więc wystarczy w liczbie pojedynczej.
Internet satelitarny jest wygodny w regionach o słabej infrastrukturze. Ten rodzaj dostępu ma następujące cechy:
- ruch przychodzący i wychodzący są rozdzielone;
- aby je połączyć, wprowadza się dodatkowe technologie;
- kanał przychodzący z satelity może być używany jednocześnie przez setki użytkowników;
- filtrowanie zbędnych danych odbywa się przez terminal kliencki.
Potrzebujesz anteny, a w zależności od rodzaju terminala może być do niego zamontowany konwerter.
Uwaga: Transmisja danych od dostawcy usług internetowych do klienta odbywa się w oparciu o standardy transmisji cyfrowej. Dlatego sprzęt służy zarówno do dostępu do Internetu, jak i do odbioru telewizji.
Komunikacja satelitarna ma jednak wady. Odległości kosmiczne wymagają dużych anten i skomplikowanego kodowania w celu wyeliminowania błędów w postaci szumów, zakłóceń. Dlatego w komunikacji mobilnej problem ten jest nasilony. Możliwe są opóźnienia sygnału (np. wideo) i zniekształcenia sygnału.
Wi-Fi
Technologia ta służy do przesyłania danych na niewielkie odległości (najwyżej kilkadziesiąt metrów) drogą radiową. Urządzenie pracuje na określonych częstotliwościach. Zaangażowane są co najmniej dwa urządzenia: jedno nadające i jedno odbierające dane.
Jak połączyć się z bezprzewodowym internetem za pomocą Wi-Fi? Potrzebny jest sprzęt – router, który odbiera sygnał internetowy od dostawcy. Potrzebujesz też adaptera lub karty w komputerze. Wi-Fi zastępuje przewód między twoim komputerem a modemem (routerem), co jest jego zadaniem. Ale nie pojawi się ono, jeśli nie będzie dostępu do internetu z Wi-Fi.
Uwaga: Internet bezprzewodowy można skonfigurować dopiero po zainstalowaniu routera i podaniu hasła.
Porównanie technologii
Aby wybrać odpowiedni rodzaj bezprzewodowego połączenia internetowego, należy porównać standardy. Który jest bardziej odpowiedni: Wi-Fi czy wykorzystanie standardów 3G, 4G? Każda technologia ma swoje plusy i minusy. Na przykład Wi-Fi odznacza się następującymi zaletami:
- ruch jest nieograniczony, prędkości są wysokie (przy odpowiednim zaopatrzeniu przez dostawcę);
- możliwe jest jednoczesne podłączenie kilku urządzeń do Internetu;
- nie trzeba wnosić osobnej opłaty.
Ale są też minusy:
- limit zasięgu routera;
- fale z zakresu częstotliwości są podatne na zakłócenia, co powoduje nieprawidłowe działanie;
- Niektóre routery są trudne do skonfigurowania i wymagają czasu i telefonu do kreatora.
Porównanie 3G i 4G z Wi-Fi
Specyfika 3G i 4G jest zupełnie inna niż Wi-Fi. Oba standardy mają niemal identyczne wady i zalety. Technologia 3G oferuje sporą prędkość, natomiast 4G jeszcze więcej. A to nie są jedyne zalety:
- internet będzie dostępny wszędzie, ale w obszarze zasięgu dostawcy usług;
- nowoczesne urządzenia praktycznie nie wymagają konfiguracji do standardów, choć 4G dostępne jest tylko w bardziej zaawansowanych modelach;
- podczas poruszania się lub chodzenia, połączenie również działa.
Minusy:
- Wiążą się z tym znaczne koszty komunikacji;
- ruch jest często ograniczony;
- zdarzają się zakłócenia;
- Kanał nie zawsze jest szybki przy pobieraniu dużych ilości wideo (szczególnie dla 3G).
Co wybrać w końcu:
- Do pobierania dużych plików i komunikacji przez Skype’a najlepsze jest Wi-Fi i router;
- Podczas podróży w obrębie miasta lepiej korzystać z 3G lub 4G, aby korzystać z poczty elektronicznej, czytać serwisy informacyjne i przeglądać media społecznościowe.
Porównanie WiMAX i Wi-Fi
Wiele osób nie rozumie różnicy między WiMAX a Wi-Fi. Jeśli porównasz te dwa urządzenia, zobaczysz, że mają one jedną wspólną cechę:
- oba standardy zaczynają się od “802;
- wykorzystanie połączenia bezprzewodowego podczas łączenia się z łączem danych.
Mimo to różnice są bardziej znaczące:
- WiMAX zapewnia kilometrowe połączenia o dużym zasięgu, natomiast Wi-Fi zapewnia połączenia o mniejszym zasięgu, obejmujące dziesiątki lub setki metrów;
- WiMAX wykorzystuje zarówno podejście mobilne, jak i stacjonarne. W pierwszym przypadku transmisja danych nie jest oparta na lokalizacji, natomiast w drugim abonent znajduje się w określonym miejscu podczas korzystania z sieci bezprzewodowej. Wi-Fi podczas zapewniania dostępu wykorzystuje nielicencjonowane pasma częstotliwości;
- Podczas konfigurowania sieci lokalnej przez Wi-Fi połączenie z Internetem nie jest konieczne;
- jeśli porównać WiMAX do komunikacji mobilnej, technologia Wi-Fi jest bardziej podobna do stacjonarnego telefonu bezprzewodowego;
- Koszt również jest różny: z Wi-Fi jest tańszy, co czyni go wygodnym dla małych organizacji, hoteli i stacji kolejowych. Jeśli pokrycie danego obszaru jest niewystarczające, działa kilka punktów.
Porównanie WiMAX i Internetu naziemnego
Na dużych obszarach, porównywalnych z wielkością państw, gdzie konieczne jest zapewnienie łączności z każdego punktu, można stosować WiMAX na odległość do 10 km. Ale jeśli ta odległość jest 5-8 razy większa, naruszane są normy sanitarne, gdyż zasięg wyznacza moc, której duże parametry są szkodliwe dla ludzi. W tym przypadku Internet jest używany over-the-air, działając na częstotliwościach podobnych do częstotliwości kanałów telewizyjnych.
Daje to połączenie o prędkości do 3 Mb/s na dużych odległościach do 80 km. Taka prędkość nie jest wielka, ale pozwala na korzystanie z Internetu wszędzie tam, gdzie są fale radiowe. Na przykład na wsi, podczas jazdy samochodem, w terenie.
Uwaga: Podłączenie odbywa się za pomocą decymetrowej anteny telewizyjnej i ustawień komputerowych.
Wada – odbiór i nadawanie występują na różnych kanałach, co zmniejsza wydajność. Wygoda – znaczny zasięg przy stosunkowo niskim koszcie. WiMAX ma dziesiątki razy mniejszą prędkość, co w niektórych przypadkach jest nie do przyjęcia.
Porównanie WiMAX i LTE (4G)
Porównanie techniczne wykazuje tylko minimalne różnice. Podobieństwa:
- oba wykorzystują protokół IP, co minimalizuje główne koszty;
- zarządzanie siecią może być uproszczone poprzez integrację różnych obiektów;
- podobną strukturę sieci;
- Sieć składa się z podobnych pod względem funkcji i przeznaczenia elementów (stacja bazowa, urządzenie użytkownika, brama, koncentrator centralny, system sterowania, sieć transportowa);
- podstawowe cechy są podobne.
Minimalną różnicę widać w niższych prędkościach WiMAX. Nie ma on jednak takich trudności z wolnymi częstotliwościami jak LTE.
Uwaga: ostatecznego wyboru dokonuje użytkownik, biorąc pod uwagę różnicę w funkcjonalności. Chociaż wiele osób nie zwraca uwagi na wszystkie powyższe kwestie.
Co jest potrzebne do połączenia z bezprzewodowym internetem
Do nawiązania połączenia, które funkcjonuje w sieci bez przewodów, potrzebne jest połączenie z dostawcą usług internetowych lub operatorem komórkowym, a także sprzęt charakterystyczny dla korzystania z każdej z tych technologii.
Na przykład routery Wi-Fi działają na krótkich dystansach w pobliżu lokalizacji, natomiast standardy 3G i 4G pozwalają na łączność w całym mieście i między populacjami. Nowoczesne telefony i smartfony mają wbudowane funkcje umożliwiające wszystkie te rodzaje komunikacji. Internet satelitarny wymaga anteny i odpowiednich urządzeń.
Bezprzewodowy Internet przez Wi-Fi
Router podłączony do Internetu służy do przesyłania danych przez sieć Wi-Fi. Następnie inne urządzenia mogą się z nim połączyć. Sygnał odbiera specjalna karta lub adapter podłączony do komputera, który można kupić osobno lub jest wbudowany w niektóre laptopy.
Rozpoznają one sygnały radiowe o określonych częstotliwościach pochodzące z routera podłączonego do Internetu. W ten sposób karta lub adapter Wi-Fi włącza się do sieci.
Jak skonfigurować bezprzewodowy internet na komputerze
Aby nawiązać połączenie na komputerze stacjonarnym, używa się Wi-Fi. Ale może on nie mieć wbudowanej funkcji bezprzewodowej (jeśli jest to starszy model). Trzeba kupić specjalną kartę lub adapter, który mieści się w porcie USB. Jest ona dostarczana wraz ze sterownikami. Wtedy można korzystać z routera.
Uwaga: Istnieją również przenośne modemy z kartami SIM, które można podłączyć do Internetu poprzez włożenie do portu USB. Usługi internetowe w tym przypadku świadczone są przez usługodawców.
Konfigurowanie modemu do pracy w sieci Wi-Fi
Producentów routerów Wi-Fi jest wielu. Jest też szeroka gama takich urządzeń dostępnych w różnych modyfikacjach. Dlatego nie ma uniwersalnej instrukcji, jak je skonfigurować. Jest tylko kilka podstawowych punktów, które są ważne przy podłączaniu sieci bezprzewodowej.
Obecność Wi-Fi w modemie pozwala na jednoczesne podłączenie wielu urządzeń. W ten sposób komputer tworzy sieć lokalną. Teoretycznie, jeśli rozpowszechnia się internet za pomocą połączenia bezprzewodowego, każdy, kto ma urządzenie wyposażone w kartę Wi-Fi, może uzyskać do niego dostęp. Ale uniemożliwia to hasło znane tylko tym, którym zostało wydane przez właścicieli sieci.
Zasięg sygnału Wi-Fi z modemu jest ograniczony do 30-40 m, co jest redukowane przez grube betonowe ściany. Dlatego przy wyborze lokalizacji ważne jest umiejscowienie routera. Jeśli jest to trudne, stosuje się pomocnicze repeatery, które wyłapują i przekierowują sygnał.
Pasmo kanału jest dzielone pomiędzy urządzenia podłączone do pracy bezprzewodowej. Na przykład, jeśli masz umowę z dostawcą 10 Mbit / s, przepustowość jest dzielona między każdym urządzeniem, które pojawia się w sieci. Dlatego w niektórych przypadkach niepotrzebne urządzenia są powstrzymywane od korzystania. Oprogramowanie TMeter może stworzyć taki limit.
Po skonfigurowaniu Wi-Fi można z niego od razu korzystać, ale warto najpierw sprawdzić, czy specjalne karty działają prawidłowo, czyli sprawdzić, czy w panelu Pulpitu jest ikona adaptera. Wybierz go za pomocą kursora i znajdź odpowiednią sieć na liście, łącząc się z hasłem.
Podłączenie mobilnego Internetu
Bezprzewodowe połączenie z mobilnym internetem 3G, 4G odbywa się poprzez modemy mobilne. Są to najpopularniejsze urządzenia służące do tego celu. Wyglądem przypominają pamięć USB i podłączane są do tego samego portu. W środku umieszcza się kartę SIM od dostawcy usług komórkowych.
Uwaga: Istnieją uniwersalne urządzenia przeznaczone dla każdej karty SIM. Zazwyczaj są one uzupełnione o sterowniki na płycie lub jako plik zainstalowany w pamięci. Po uruchomieniu tego oprogramowania do komunikacji 3G i 4G można korzystać z sieci bezprzewodowej dowolnego operatora.
Wszystkie urządzenia mobilne (tablety, smartfony itp.) z systemami operacyjnymi Android, iOS, Windows Phone wyposażone są zarówno w moduł Wi-Fi, jak i opcję odbioru 3G. A te najnowocześniejsze posiadają funkcję 4G. Wszystko to działa bez konieczności instalowania sterowników i adapterów, gdyż niektóre urządzenia same pełnią rolę modemu, który może umożliwić dostęp do Internetu np. z komputera.
Kreator konfiguracji Internetu bezprzewodowego
Aby skonfigurować bezprzewodową sieć LAN należy zakupić następujące urządzenia:
- Modem i szerokopasmowe (szybkie) połączenia DSL (od firm telefonicznych) lub kablowe (jak telewizja kablowa). Usługi te są świadczone przez dostawców;
- bezprzewodowy router, który przesyła dane przez łącze radiowe;
- karta sieci bezprzewodowej, aby się połączyć.
Kreator konfiguracji bezprzewodowej może pomóc w przypadku modemu, który może być również skonfigurowany przez dostawcę usług internetowych. Na przykład w przypadku technologii DSL musi on być podłączony do gniazdka telefonicznego lub przez połączenie kablowe.
Uwaga: Umieść router w miejscu o największej sile sygnału bez zakłóceń (na środku mieszkania).
W zależności od tego, który system operacyjny “Windows” jest zainstalowany, kliknij na “Start”, a następnie “Centrum sterowania siecią” w wersji 7 i 8 lub “Ustawienia”, “Sieć i Internet”, “Stan”, “Centrum sterowania siecią” w wersji 10. Następnie wybierz “Konfigurowanie nowego połączenia lub sieci”, “Utwórz i skonfiguruj”, naciśnij “Dalej”. Kreator pomoże w utworzeniu nazwy i hasła.
Bezpieczeństwo własnych urządzeń sieciowych
Sieć bezprzewodowa szczególnie wymaga ochrony, ponieważ sygnał wychodzi poza teren posesji i osoby postronne mogą uzyskać dostęp. Aby zabezpieczyć router, należy zmienić domyślne hasło, a także nazwę użytkownika. Instrukcja, jak to zrobić, powinna być dostarczona wraz ze sprzętem. Należy również skonfigurować klucz bezpieczeństwa dla sieci bezprzewodowej (np. protokół WPA2).
Uwaga!!! Komputery z różnymi wersjami systemu Windows: XP, 7, 8, 10 lub 11 posiadają firewall – program chroniący przed wirusami i nieautoryzowanym dostępem.
Istnieją więc różne sposoby na skonfigurowanie sieci bezprzewodowej. Każdy wybiera odpowiednią dla siebie opcję, ważąc plusy i minusy. Najważniejsze jest to, aby wziąć pod uwagę warunki i koszt założenia.
