W dzisiejszych czasach większość osób posiadających domowe łącze internetowe korzysta z technologii bezprzewodowej. Nie jest to zaskakujące: po co podłączać uciążliwy kabel do karty sieciowej komputera, skoro znacznie wygodniej jest włączyć router i połączyć się z nim z niemalże lodówki? Co więcej, nowoczesne smartfony i różne gadżety nie mają problemu z korzystaniem z połączenia Wi-Fi, a ostatnio pojawiły się modele laptopów, które w ogóle nie mają portu Ethernet. Możemy już uznać absolutny triumf technologii bezprzewodowej. Mimo to dla wielu osób terminy “sieć bezprzewodowa” i “Wi-Fi” są synonimami, co widać już w takich wartościach liczbowych jak IEEE 802.11 a, 802.11 b /g/ n i 802.11 ac.
Trochę historii
Termin “bezprzewodowy” odnosi się do każdego rodzaju połączenia o częstotliwości radiowej, które istnieje między dwoma lub więcej terminalami bez fizycznego przewodnika, takiego jak kabel. Nawet najprostsze walkie-talkie są w stanie przechwycić i nadać sygnały komórkowe za pomocą anteny. Zarówno urządzenia nadawcze jak i odbiorcze będą wyposażone w antenę do przechwytywania i przekazywania sygnału.
Ale klasyczny pilot do telewizora NIE wykorzystuje technologii bezprzewodowej, choć między nim a telewizorem jest zdecydowany zdalny “kontakt”, który pojawia się po włączeniu telewizora, odbywa się to za pomocą portu podczerwieni (port IR).
Czym zatem jest “Wi-Fi”? W skrócie jest to technologia bezprzewodowej sieci lokalnej (WLAN), która ma zastosowanie do urządzeń i gadżetów obsługujących protokół IP z taką samą prędkością jak kabel Ethernet.
Ważne: Dzisiejsze smartfony, tablety, inteligentne telewizory, kamery, konsole do gier oraz inne gadżety i urządzenia domyślnie obsługują tę technologię.
Co to jest IEEE 802.11
IEEE jest organizacją non-profit, która faktycznie jest właścicielem znaku towarowego “Wi-Fi”, a także certyfikowanych urządzeń obsługujących tę technologię.
Samo WiFi jest marką WiFi Alliance, organizacji for-profit składającej się z kilku firm zainteresowanych promowaniem jednego, wspólnego standardu bezprzewodowej łączności internetowej. Dziś cały świat zna tę markę jako mechanizm łączenia urządzeń elektronicznych z Internetem za pośrednictwem punktu dostępu do sieci bezprzewodowej.
Ważne: Technologia powstała, gdy pojawiło się zapotrzebowanie na uniwersalny mechanizm połączeń bezprzewodowych, który mógłby zharmonizować różne urządzenia elektroniczne.
Pierwsza koncepcja WLAN została stworzona w 1997 roku przez IEEE i nosiła nazwę “802.11”. Standard ten miał przepustowość do 2 Mbit/s na częstotliwości 2,4 GHz, Przetrwał dwa lata i jest już przestarzały. Na dzisiejszym rynku nie sposób znaleźć sprzętu, który obsługuje ten standard.
Dwa lata później powstał IEEE 802.11 a, nowa wersja o maksymalnej prędkości 54 Mb/s i pracująca na częstotliwości 5 GHz, co miało sprawić, że problem zakłóceń ze strony telefonów bezprzewodowych korzystających z częstotliwości 2,4 GHz przestał mieć znaczenie.
W lipcu 1999 roku, IEEE 802.11b został wydany, zdolny do prędkości do 11 Mbps, który w 1999 roku był odpowiednikiem Ethernet (kabel) prędkości. Technologia ta została dobrze przyjęta przez producentów urządzeń ze względu na niski koszt, ale mogła wpływać na działanie urządzeń takich jak kuchenki mikrofalowe, czy telefony komórkowe. Ogólnie rzecz biorąc, 802.11b jest standardem charakteryzującym się: niskimi kosztami produkcji, dobrym sygnałem, ale też niską prędkością i ryzykiem zakłóceń pracy urządzeń domowych wykorzystujących pasmo 2,4 GHz.
Następnie przyszedł IEEE 802.11 g w 2003 roku i IEEE 802.11 n w 2009 roku, z najwyższymi prędkościami do 54Mbit/s i 600Mbit/s. Obydwa miały dużą międzynarodową akceptację, głównie dzięki szerokiej dostępności pasma 2,4 GHz dla urządzeń elektronicznych, chociaż IEEE 802.11 n działa na 5 GHz.
Chociaż standard 802.11n jest znacznie nowszy, 802.11g jest obecnie szerzej przyjęty przez ogół społeczeństwa ze względu na szybkość i niższy koszt niż jego poprzednicy. Obecnie w użyciu jest nowy protokół IEEE 802.11ac, znany również jako wifi 5g. Obecny standard 802.11ac zapewnia prędkość transmisji do 1000 Mb/s w paśmie 5 GHz. Standard ten zwraca uwagę między innymi na niski poziom zakłóceń i nieciągłości. Do minusów należy zaliczyć mniejszy zasięg.
Wi-Fi 2,4 GHz a 5 GHz, różnice, wady i zalety
Uwaga!!! Kupując router, możesz zauważyć, że obsługuje on dwie częstotliwości: 2,4 GHz i 5 GHz. W nich działają wszystkie domowe sieci bezprzewodowe; w zależności od tego, jaki router wybierzemy, wybór może paść na starsze pasmo 2,4 GHz lub nowszy typ 5 GHz.
Różnica jest zasadnicza. Częstotliwość 5 GHz jest nowsza, a kanały w jej obrębie są lepiej izolowane i mniej się pokrywają. Uzyskanie dobrej prędkości sieci bezprzewodowej i pełne wykorzystanie możliwości szybkiego internetu jest w tym przypadku znacznie łatwiejsze i wygodniejsze. Co najważniejsze, zdecydowanie mniej jest konfliktów pomiędzy poszczególnymi sieciami, co stabilizuje szybkość działania sieci.
Mieszkanie w blokach jest dużą przeszkodą w działaniu w paśmie 2,4 GHz, gdyż jak wiadomo sieci bezprzewodowe są ograniczone przez swój kanał, a warunki życia w domach panelowych wiążą się z koniecznością dzielenia przestrzeni internetowej z dużą liczbą osób jednocześnie. Ze względu na taniość sprzętu 2,4 GHz jest on ogólnodostępny, a więc najczęściej wykorzystywany, nie dziwi więc fakt, że obciążenie ruchu sieciowego może być w pewnych okresach ogromne.
Uwaga!!! W rezultacie sieć Wi-Fi 2,4 GHz jest bardziej przeciążona sąsiednimi sieciami, co może prowadzić do spadku wydajności, a nawet rozłączenia. Wiąże się to również z niższą transmisją i zwiększonym pingiem (opóźnieniem), co utrudnia prowadzenie rozmów głosowych i wideo oraz komfortowe granie w gry online.
Pasmo 5 GHz ma tutaj znaczną przewagę. Po pierwsze, sama technologia jest znacznie lepsza: kanały w tym paśmie są niezależne i nie zakłócają się wzajemnie ani nie powodują interferencji. Jest ich też więcej, więc nie ma problemów z banalnym polowaniem na lokalizację. Zatem sieci bezprzewodowe nadające obok nie będą miały tak negatywnego wpływu na Twoją sieć, jak w przypadku częstotliwości sygnału wi-fi 2,4 GHz.
Jeśli masz fajną maszynę, która obsługuje 802.11 as, problemów można całkowicie uniknąć. Jeśli połączenie internetowe jest bardzo szybkie, osiągając ponad 100 Mbit tylko przy połączeniu kablowym, nie powinno być używane całkowicie na zwykłym nie najdroższym sprzęcie. Na urządzeniach 802.11ac / 5 GHz powinien wystąpić wzrost prędkości transmisji i zbliżenie się do rzeczywistej prędkości połączenia.
Ważne: Pasmo 5 GHz lepiej sprawdza się pod względem szybkości i wydajności i rzadziej można zaobserwować jego zrywanie.
Częstotliwość wifi 2,4 GHz jest bardziej powszechna. Wykorzystywana jest w telefonach bezprzewodowych, urządzeniach Bluetooth, a nawet mikrofalówkach. Jednak obecność zakłóceń może spowodować znaczne zmniejszenie prędkości, a czasem nawet całkowite zablokowanie sygnału. Wersja wifi 5ghz jest znacznie rzadziej spotykana, ale połączenie jest znacznie bardziej stabilne, a prędkość szybsza.
Porównanie prędkości pomiędzy pasmami 2,4 GHz i 5 GHz
Główną, choć nie jedyną, różnicą między nimi jest prędkość. Próg prędkości v. 2,4GHz osiąga 450 lub 600 Mb/s, podczas gdy połączenie wifi w wersji 5 ghz może bez problemu osiągnąć 1300 Mb/s.
Ważne! Maksymalna prędkość jest daleka od rzeczywistej, zależy ona wyraźnie od standardu wi-fi, którego przestrzega router – 802.11 b, 802.11 h, 802.11 n lub 802.11 ac.
Rzeczywista prędkość Wi-Fi: 2,4 GHz (802.11 n)
Aby poznać rzeczywistą prędkość sieci wi-fi 2,4 GHz, należy połączyć się z routerem i zmierzyć prędkość za pomocą specjalnego serwisu:
Co prawda nie jest to wysoka prędkość (nawet jak na ten zasięg), zwłaszcza jeśli mierzy się ją na dobrym routerze, ale czasami średnia prędkość potrafi wspiąć się na 50 Mb/s lub więcej, mimo zakłóceń powodowanych przez sąsiednie sieci wifi.
Jeśli oddalisz się nieco od modułu wi-fi i ponownie zmierzysz prędkości w tym zakresie, to liczby się zmienią. Ping nieznacznie wzrośnie, ale prędkość zauważalnie spadnie i siła sygnału również.
Normalna średnia prędkość na dobrym sprzęcie w paśmie 2,4 GHz waha się w granicach 40-70 Mb/s. Zazwyczaj mniej, sporadycznie więcej. Pozycja zmienia się w zależności od samego routera, jego ustawień, ilości zakłóceń itp.
Rzeczywista prędkość Wi-Fi: 5GHz (802.11 ac)
Kolejnym zadaniem jest poznanie rzeczywistej wydajności Wi-Fi w paśmie 5 GHz. Aby to zrobić, podłącz komputer do sieci i zmierz prędkość. Podobnie jak w pierwszym przypadku, najpierw zmierz blisko routera, aby uzyskać wyższą wydajność.
Uwaga!!! Wynik jest doskonały: bardzo wysokie prędkości, nawet wyższe niż w przypadku połączenia kablowego. Zarówno prędkość pobierania, jak i wysyłania prawie zawsze wynosi co najmniej 80-90 Mb/s. Zdarzają się tylko sporadyczne spadki prędkości, ale i tak porównania między 5 GHz a 2,4 GHz są już całkowicie zakończone na korzyść tego pierwszego.
Za drugim razem pomiar dokonywany jest podczas oddalania się od routera. Zgodnie z oczekiwaniami, siła sygnału w obecnym paśmie poważnie spada do tego stopnia, że na grafice pozostaje czasami tylko jeden podział sieci. Mimo to prędkość jest nadal wyższa niż na 2,4 GHz, co widać na zrzucie ekranu:
Prawie 50Mb/s w tych warunkach i z tym sygnałem jest w sam raz.
Jak sprawdzić czy urządzenie działa na 5GHz
Jak sprawdzić, czy mój laptop lub komputer obsługuje 5-gigahertzowe wifi? Instrukcje dla systemu Windows 7:
- “Przejdź do wyszukiwania >>> Device Manager”
- Właściwości adaptera >>> Oceń parametry adaptera.
Jakie urządzenia obsługują 5-gigahertzowe wi fi? Bardzo proste:
- Jeśli obsługuje określoną specyfikację działania, np. “802.11 a /b /g /n”, to może pracować w paśmie Wi-Fi 5 GHz. (Nie oznacza to jednak, że obsługuje również standard 802.11ac, ponieważ ten standard jest wciąż nowy i obsługują go tylko najnowsze urządzenia).
- Niezbyt dobra wiadomość dla posiadaczy produktów ze specyfikacją “802.11b/g/n”: niestety, takie komputery są kompatybilne tylko z Wi-Fi 2,4 GHz.
Ważne: Właściciele Android OC mogą sprawdzić wsparcie wifi 5 gigahertz poprzez “Ustawienia”, w menu ustawień zakresu częstotliwości sygnału wifi. Jeśli ta pozycja jest obsługiwana, można to zobaczyć w menu. Użytkownicy iPhone’a od iPhone’a 5 mają dostęp do domyślnej funkcji.
Nie należy zapominać, że wymienione w tym artykule standardy są czysto teoretyczne i mogą być stosowane tylko w optymalnych warunkach laboratoryjnych, całkowicie wolnych od zakłóceń i innych przeszkód w bezpośrednim sąsiedztwie obiektów. Ponadto trudno jest przetestować łączność bezprzewodową routera w standardzie 802.11ac, jeśli urządzenie końcowe (laptop lub komputer PC) nie implementuje wsparcia w tym zakresie. Dlatego testowanie urządzeń Wi-Fi nie jest jednoznacznym zestawem zaleceń, przynajmniej do czasu, gdy większość urządzeń będzie w pełni zaimplementowana.
